Αυτισμός και σχολείο

Σύμφωνα με τον L. Beardon, υπάρχουν πρακτικές οδηγίες που τα σχολεία μπορούν να λάβουν υπόψη, ώστε να διασφαλίσουν ότι οι ανάγκες των παιδιών που βρίσκονται στο φάσμα τουυ αυτισμού καλύπτονται.
Αυτισμός + Περιβάλλον= Αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι θετικό ή αρνητικό, αλλά το παιδί που είναι στο φάσμα παραμένει το ίδιο. Είναι το περιβάλλον που το επηρεάζει και οδηγεί στο αποτέλεσμα. Επομένως, αν θέλετε ένα θετικό αποτέλεσμα, τότε το μόνο πράγμα που μπορεί να αλλάξει είναι το περιβάλλον. Και αυτό συχνά, όχι πάντα όμως, σημαίνει να αλλάξουν τα άτομα μέσα στο περιβάλλον.
Αν πρόκειται να εφαρμόσετε μία μέθοδο για να απασχολήσετε ένα παιδί στο φάσμα (π.χ. για να του μιλήσετε ή να του διάξετε κάτι), ίδια με εκείνη που χρησιμοποιείτε για να διδάξετε ένα παιδί που δε βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού, τότε δεν πρόκειται να λειτουργήσει.
Πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στο τι δίνετε και τι πετυχαίνετε.. Δεν έχει νόημα να σπαταλάτε χρόνο για μάθει ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού μία ικανότητα που δεν πρόκειται να χρειαστεί μελλοντικά.

Η ευελιξία είναι η λέξη-κλειδί:
Σε πολλά γενικά σχολεία, λίγη κατανόηση μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά, όπως για παράδειγμα, οι σταδιακές προσελεύσεις των μαθητών στην τάξη, έτσι ώστε ο θόρυβος της πόρτας που ανοιγοκλείνει να μην ενοχλεί το παιδί στο φάσμα. Αυτό αναφέρεται και στο “σπάσιμο” ορισμένων κανόνων, όπως να επιτραπεί σε ένα παιδί στο φάσμα να βγάλει τα παπούτσια του ή να λύσει μερικά κορδόνια λόγω αισθητηριακών δυσκολιών. Αν μπορούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα στο σχολείο που δεν πρόκειται να επηρεάσουν τους άλλους, τότε ας το κάνουμε. Η ανησυχία, ότι οι μικρές εξαιρέσεις ορισμένων κανόνων του σχολείου για το παιδί που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού, θα επηρεάσει αρνητικά την πειθαρχία του σχολείου, είναι απλά αβάσιμη.

Πηγή: https://www.tes.com/news/three-golden-rules-supporting-autistic-pupils